‘De natie voorheen bekend als Nederland’ is de ondertitel van Plan B, een ontwerp van het Rotterdamse bureau LOLA Landscapes voor een mogelijk Nederland in 2200, als de zeespiegel enkele meters is gerezen. Het is zeker geen vlucht, zegt mede-oprichter Eric-Jan Pleijster in de podcast, en zeker ook geen doemscenario, maar juist om poging om vooruit te denken en ons een beeld te vormen van hoe we dan in dit land kunnen wonen.

LOLA zegt dit over Plan B:

“Plan B envisions a Netherlands without dikes. It doesn’t focus on engineering dikes and dams, or constructing gigantic landfills with fossil materials from natural landscapes. Plan B uses accelerated sea level rise to leverage the rebuilding of a new Netherlands by using the driving forces of nature.  In this future the Dutch would live on a logical location: above sea level, not below it.

Living above sea level means a shift of the coastline to the east of the country. The inhabitants of the lower parts of the country will have to move themselves and all facilities, infrastructures, and employment opportunities to the east. Along this eastern coast, the economic heart of the country will be reconstructed.

The remainders of the west coast will be maintained and strengthened to develop a marine lagoon with the protected remnants of the historic cities and villages. In accordance with their tradition of water management, the citizens of ‘Waterland’ will develop the lagoon for residential areas, fisheries, aquaculture, recreation, nature and energy.

Plan B NL2200 is not a defeat, although plan B might look alarming at first sight. It pictures a positive outlook for the future of the Netherlands, in which  the Dutch deal with water in a different way. Even when Plan A (realizing the Paris agreements) fails or proves to be not sufficiently effective, The Netherlands can continue to exist by living with water and building with nature. The Dutch might even come out stronger.”

https://lola.land/project/plan-b-nl2200/

Volkskrant-fotograaf Marcel van den Bergh volgt al jaren de droogte in Nederland. Alles komt er langs: woonboten die droogvallen en waarvan de leidingen breken, natuurbranden, laag water in de rivieren, mensen en dieren op zoek naar verkoeling, sterk vermagender dieren die onvoldoende eten kunnen vinden, landbouwwerktuigen die enorme stofwolken opwerpen. Dat laatste beeld siert het omslag van het boek ‘Nederland Droogteland’ door wetenschapsjournalist René Didde. Hieronder een selectie van enkele van zijn beelden:

Het oude havengebied van Rotterdam, de Merwe-Vierhavens oftewel M4H, is een verzamelplaats van allerlei experimenten en initiatieven op het gebied van kunst en stedelijk leven. Kunstenaar Joep van Lieshout heeft er een enorme complex met ateliers en tentoonstellingsruimten, hier is het Dakpark aangelegd en ook de Sponstuin. Florian Boer en Dirk van Peijpe van De Urbanisten hebben dit experiment ontwikkeld in samenwerking met de gemeente en met de Voedseltuin om te kijken hoe we slimmer water kunnen opvangen én vasthouden voor droge tijden. De tuin moet ook de biodiversiteit een handje helpen.

In zijn golfbassin heeft het Marine Research Institute Nederland een proef gedaan met een model van Space@Sea, een modulaire drijvende eiland. Zeventien Europese partners willen hiermee duurzame en betaalbare ruimte op zee mogelijk maken met weinig impact op het milieu. Kinderwetenschapsprogramma Het Klokhuis wijdde er een mooie uitzending aan. Een van die partners is Blue 21, het bedrijf van Rutger de Graaf die je hoort in de aflevering ‘Leven op het water’ van de podcast Nattigheid. “Met de kennis die we in het Space@Sea project opbouwen kunnen we stap voor stap deze technologie toepassen richting grootschalige nederzettingen op zee.”

Peter van Wingerden komt oorspronkelijk uit de IT-wereld, maar samen met zijn vrouw Minke heeft hij nu de eerste drijvende boerderij te wereld, in de haven van Rotterdam. Het eten voor zijn veertig roodbonte koeien komt uit de stad, zoals oud brood en bierborstel, een voedzaam product dat overblijft van het lokaal bierbrouwen. En hun melk, kaas en yogurt gaan terug naar de stad toe. “Dit idee kun je overal in de wereld toepassen.”

In zijn boek Omarm de chaos voorspelt Jan Rotmans, activist en hoogleraar transitiekunde aan de Erasmus Universiteit, dat in 2121 west-Nederland onder water ligt. Ja, dat wordt een chaos, maar zonder chaos geen verandering. “Chaos brengt ons naar een nieuw evenwicht, waarna we op een andere manier verder kunnen.” Die verandering is volgens hem bittere noodzaak: “We moeten het water gaan zien als een ontwikkelingspartner, een bondgenoot.”

Sinds de bouw van de grote stevige Waddenijk, zijn de Friezen veilig maar wel afgesloten van de Waddenzee. De inwoners van het dorp Blija wilden de verbintenis met het land en het water weer voelen. Ze gaven kunstenaarscollectief Observatorium opdracht om de Terp fan de Takomst te bouwen. De terp heeft de vorm van een slakkenhuis dat omhoog loopt tot een hoogte van zes meter, en biedt uitzicht over het Wad. Een plek om te mijmeren en het landschap te ervaren. Hieronder vindt je een paar foto’s en een mooie video.